به گزارش سلام لردگان،ششم فروردين ماه امسال بود که ملک سلمان پادشاه سعودي در ساعت ۱۲ نيمه شب دستور حمله هوايي به يمن را صادر کرد.

خبري که واکنش هاي متفاوتي در دنيا به همراه داشت.

اين حملات با همکاري ده کشور عربي آغاز شد و “توفان کوبنده” نام گرفت.

از همان اولين روزهاي حملات آل سقوط ، طرفداران کم تعداد اين رژيم در فضاي مجازي ، اين حملات را بخشي از حملات اسلام به کفر قلمداد کرده و آل سقوط را اسطوره اي که براي مقابله با يک مذهب اسلامي آمده است معرفي مي کردند.

تا همين دو روز گذشته نيز طرفداران اين رژيم ، آل سعود را به عنوان يک رژيم اسلامي معرفي مي کردند و در حمايت از آن پوسترهايي را منتشر کرده که تعداد انها در دو هفته گذشته در يک کمپين از ۴۷۰۱۵۲ مورد(تا لحظه نگارش اين مطلب) عبور کرد.

البته با فرارسيدن ماه رجب اين شبهه مطرح بود که با توجه به آيه شريفه ۲۱۷سوره بقره ، آيا آل سعود به اين جنگ ادامه خواهد داد يا کشتار زنان و کودکان بي گناه را در ماه حرام متوقف خواهد کرد؟

اگر چه شب گذشته خبر تجاوز سعودي ها به يمن منتشر شده اما در روزهاي گذشته کتا ديروز که روز دوم ماه رجب(ماه حرام) بود نه تنها اين کشتار متوقف نشد که خبري مبني بر اعزام گارد پادشاهي عربستان به مرز يمن (شب گذشته ) در رسانه ها منتشر شد.

حالا جاي اين سوال باقسيت که با توجه به اينکه در آيه شريفه ۲۱۷ سوره بقره ، مسلمين از جنگ در ماه هاي حرام به شدت منع شده اند ، توقف ديرهنگام تجاوز به کودکان و زنان بي گناه در پايان شب دوم ماه حرام چگونه مي تواند با پايبندي رژيم آل سعود به اسلام قابل جمع باشد؟

اگر جنگ ميان آل سقوط و ملت با شرف يمن به صورت زميني انجام مي شد ،سعودي ها احتمالا به دروغ اين شبهه را مطرح مي کردند که انصار الله در ماه حرام در جبهه به سمت ما گلوله شليک کرده و ما پاسخ خو اهيم داد و ..

اما در حال حاضر که آل سقوط به طور يک طرفه به صورت هوايي به مردم بي دفاع و زير ساخت هاي يمن حمله مي کند ، ديگر نمي توانند بهانه هايي مانند بهانه هاي فوق بياورد.

با توجه به آيه ۲۱۷ سوره بقره ، حال بايد از رژيم آل سعود و طرفداران وي پرسيد: اگر جنايت اين رژيم در حق کودکان و زنان بگذريم ، چه طور مي توان باور کرد که اين رژيم به احکام الهي اعتقاد دارد؟ رژيمي که تا پايان شب دوم ماه مبارک رجب (ماه حرام) به تجاوزات خود ادامه مي دهد ، چگونه مي تواند خود را قائل به اسلام بداند .

مشکل از اسلام آل سعود است يا از آلزايمر پادشاه ؟ شايد پادشاه آلزايمر گرفته ديشب از فرارسيدن ماه حرام باخبر شده و دستور پايان تجاوز را صادر کرده است ؟

حکم جنگ در ماه هاي حرام

آيه ۲۱۷ سوره بقره مي گويد: اي پيغمبر اگر مردم از تو راجع به جنگ در ماه هاي حرام سؤال کنند بگو گناهي است بزرگ. ولي باز داشتن خلق از راه خدا و پايمال کردن حرمت حرم خدا و بيرون کردن اهل حرم بسيار گناه بزرگتري است و فتنه گري فساد انگيز تر از قتل است و کافران پيوسته با شما کار زار کنند… .

مراد از ماه هاى حرام ماه هايى است که خداوند متعال رعايت حرمت آن ها را بر مؤمنان واجب نموده است. از زمان حضرت ابراهيم و اسماعيل(عليهما السلام) جنگ در اين ماه ها ناروا دانسته شده است. اين سنت تا ظهور اسلام همچنان طبق سيره عملى در ميان عرب محترم شمرده مى شد، قرآن کريم نيز بر آن صحه گذاشته و حرمت ماه هاى حرام را امضاء کرد. چنان که خداوند مى فرمايد: ” شمار ماه ها به نزد خداوند، در کتاب الهى از روزى که آسمان ها و زمين را آفريد، دوازده ماه است چهار (ماه) از آن حرام است. دين درست اين است. پس در آن (چهارماه) بر خويشتن ستم مکنيد و با مشرکان به هنگام نبرد دسته جمعى پيکار کنيد همان گونه که آن ها دسته جمعى با شما پيکار مى کنند و بدانيد خدا با پرهيزگاران است(۱).

ماه هاى حرام عبارتند از ذى القعده، ذى الحجه، محرم و رجب. حرمت اين ماه ها بر اساس فلسفه ها و فوايدي است که در اين رابطه مي توان به احتمال پايان يافتن جنگ ها به خاطر مجال يافتن جنگجويان براى تفکر و انديشه، دعوت به صلح و آرامش، امکان انجام مناسک حج، تجارت و …. اشاره کرد.

اسلام نه تنها جنگ در ماه هاي حرام را جايز ندانسته بلکه به نحوي سختگيرانه با آن برخورد نموده تا کسي فکر جنگيدن آن ماه ها را در سر نپروراند تا جايي که در آيه مورد سؤال، جنگ در آن را (گناهى) بزرگ شمرده است(۲)و در قتل هاي غير عمدي نيز ديه ها را افزايش داده است(۳)

اما از آنجايي که مشرکان مکه در نظر داشتند از اين مسئله سوء استفاده کرده و در ماه هاى حرام به مسلمانان هجوم آورند، ( زيرا گمانشان اين بود، که در اين ماه ها مسلمانان به مقابله برنمى‏خيزند.)خداوند دستور داد اگر آنها در ماه هاى حرام دست به اسلحه بردند، مسلمانان در مقابل آنها بايستند، مى‏فرمايد:” ماه حرام در برابر ماه حرام است”(۴).

يعنى اگر دشمنان احترام آن را شکستند و در آن با شما پيکار کردند شما نيز حق داريد مقابله به مثل کنيد. ” زيرا حرمات، قصاص دارد”(۵)

بنا بر اين گرچه اسلام، سنت تحريم پيکار در ماه هاى حرام (که از زمان حضرت ابراهيم در ميان عرب وجود داشته است.) را امضا کرده است اما با توجه به سوء استفاده هاي دشمنان، براي اين قانون استثنايى قرار داده و فرموده است:” درست است که جهاد در ماه حرام مهم است ولى جلوگيرى از راه خدا و کفر ورزيدن نسبت به او و هتک احترام مسجد الحرام، و خارج کردن و تبعيد نمودن ساکنان آن، نزد خداوند از آن مهمتر است”(۶)

سپس مى‏افزايد:” ايجاد فتنه (و منحرف ساختن مردم از دين خدا) از قتل هم بالاتر است”.

چرا که آن، جنايتى است بر جسم انسان و اين جنايتى است بر جان و روح و ايمان انسان و بعد چنين ادامه مى‏دهد که مسلمانان نبايد تحت تأثير تبليغات انحرافى مشرکان قرار گيرند؛ زيرا ” آن ها دائماً با شما مى‏جنگند تا اگر بتوانند شما را از دينتان باز گردانند” پس محکم و استوار در برابر آنها بايستيد، و به وسوسه‏هاى آنها در زمينه ماه حرام و غير آن اعتنا نکنيد(۷)

احترام به ماه هاى حرام براى کسانى است که آن را محترم بدانند ولى کسانى که حرمت مسجد الحرام و حرمت ماه حرام و حرمت حال احرام را زير پا بگذارند، رعايت اين احترام بر آنها لازم نيست و با آنها حتى در ماه حرام و در مسجد الحرام نيز بايد نبرد نمود تا بار ديگر انديشه شکستن حريم ماه هاى حرام را نداشته باشند (۸)

(۱)توبه،۳۶:”إِنَّ عِدَّهَ الشُّهُورِ عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِى کِتَـبِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَـوَ تِ وَالأَْرْضَ مِنْهَآ أَرْبَعَهٌ حُرُمٌ ذَ لِکَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلاَ تَظْـلِمُوا فِيهِنَّ أَنفُسَکُمْ وَقَـتِلُوا الْمُشْرِکِينَ کَآفَّهً کَمَا يُقَـتِلُونَکُمْ کَآفَّهً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ ”

(۲)بقره، ۲۱۷٫

(۳)طوسي، تهذيب‏الأحکام، ج ۱۰، ص ۲۱۵، تهران: دارالکتب الاسلاميه، ۱۳۶۵هـ . ش ۱۶- بَابُ الْقَاتِلِ فِي الشَّهْرِ الْحَرَامِ وَ الْحَرَمِ، ۱- الْحُسَيْنُ بْنُ سَعِيدٍ عَنْ فَضَالَهَ بْنِ أَيُّوبَ عَنْ کُلَيْبِ بْنِ مُعَاوِيَهَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ مَنْ قَتَلَ فِي شَهْرٍ حَرَامٍ فَعَلَيْهِ دِيَهٌ وَ ثُلُثٌ و … .

(۴)بقره، ۱۹۴٫:” يَسَْلُونَکَ عَنِ الشهَّْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ کَبِيرٌ  وَ صَدٌّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَ کُفْرُ بِهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ إِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَکْبرَُ عِندَ اللَّهِ وَ الْفِتْنَهُ أَکْبرَُ مِنَ الْقَتْلِ وَ لَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَکُمْ حَتىَ‏ يَرُدُّوکُمْ عَن دِينِکُمْ إِنِ اسْتَطَاعُواْ وَ مَن يَرْتَدِدْ مِنکُمْ عَن دِينِهِ فَيَمُتْ وَ هُوَ کَافِرٌ فَأُوْلَئکَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فىِ الدُّنْيَا وَ الاَْخِرَهِ وَ أُوْلَئکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَلِدُون‏

(۵) تفسير نمونه، ۳۱ و ۳۲٫

(۶)بقره،۲۱۷

(۷)تفسير نمونه، ج ‏۲، ص ۱۱۱ و ۱۱۲ و ۱۱۳٫

(۸)أنوار العرفان في تفسير القرآن، ج ‏۳، ص ۵۵۷٫